Vanaf Ydra kunt u excursies maken naar het minuscule eilandje Dokós in de Straat van Ydra en naar Ermióni op het vasteland van de Peloponnesos. Ook zijn er ezeltochten mogelijk naar diverse orthodoxe kloosters.
Vanaf Ydra kunt u excursies maken naar het minuscule eilandje Dokós in de Straat van Ydra en naar Ermióni op het vasteland van de Peloponnesos. Ook zijn er ezeltochten mogelijk naar diverse orthodoxe kloosters.
Een van de meest romantische en schilderachtige oorden van Griekenland is Ydra Ύδρα, de 20 kilometer lange bergrug die als een buffer opsteekt uit de zee en zo het Peloponnesische schiereiland Argolis beschermt. Alleen al de aankomst in het hoofdplaatsje Ydra is een droom. Het ligt als een amfitheater tegen de heuvels rondom de komvormige baai die u binnenvaart, halverwege de luwe noordzijde van het eiland, met uitzicht op de Peloponnesos.
Eenmaal op de kade valt één ding direct op: geen auto’s. Fantastisch! Waar maak je dat nog mee? Zelfs geen taxi’s, scooters, busjes of wat voor gemotoriseerd verkeer dan ook. Alleen de brandweer heeft een bluswagen en de gemeentelijke dienst openbare werken heeft een paar trucks, maar die blijven normaal gesproken natuurlijk buiten beeld. Op Ydra verplaats je je te voet, op een ezel, een fiets of - buitenom - in een vissersbootje.
Ydra doet er alles aan om te blijven zoals het was toen er eind jaren vijftig de romantische speelfilm Boy on a Dolphin werd opgenomen, met de toen 23-jarige schoonheid Sophia Loren in een hoofdrol. Dat lukt niet: Ydra is er alleen maar leuker op geworden. Uiterlijk is er inderdaad weinig anders dan destijds, want de licht getinte herenhuizen staan nog steeds schots en scheef tussen de cipressen op de heuvels. Maar het ‘Griekse Capri’ heeft sinds de ontdekking door de filmindustrie steeds meer kunstenaars getrokken, uit binnen- en buitenland. Onder anderen singer-songwriter Leonard Cohen trok begin jaren zestig naar Ydra, kocht er een huis en ontmoette er Marianne Jensen, u weet wel, van So long, Marianne.
Vrijwel tegelijk met de meester van de melancholie kwamen ook andere musici, schilders en schrijvers naar Ydra, waardoor het eiland een artistieke flair kreeg. Er verschenen galerieën, verfijnde lifestylewinkeltjes en de betere boetieks. De specialiteitenrestaurants floreren, in de taverna’s is het niet alleen gezellig, je kunt er ook nog eens een goed gesprek voeren. In oktober wordt er het Rebetikafestival gehouden, met ‘Griekse blues’.
Ydra is de perfecte plek om een boek te schrijven, of er een paar te lezen. Er zijn een paar kiezelstrandjes aan de noordkust, waarnaar je kunt wandelen of je laten brengen in een bootje, maar gelukkig trekken die geen horden. Als ’s avonds de dagjesmensen weer naar Athene zijn vertrokken, daalt een lome rust neer op Ydra en voelt u zich eilander onder de eilanders. De sfeer bij de spectaculaire zonsondergang is nauwelijks met een fototoestel te vatten, maar het is het proberen waard. Zorg in elk geval voor voldoende geheugenkaartjes.
Als u er al niet logeert, moet u op zijn minst even een kijkje nemen in het luxueuze Bratsera Hotel****+ . Dat is gevestigd in de voormalige sponsfabriek, ooit een belangrijke bron van inkomsten van Ydra. Bratsera was de naam van het moederschip dat de sponsduikers gebruikten bij hun gevaarlijke maar lucratieve werk. In het hotel vindt u tal van artefacten die met het duiken en de verwerking van het spons te maken hebben.